Pytanie
 
Kto zgodnie z obowiązującymi przepisami jest uprawniony do wydania karty diagnostyki i leczenia onkologicznego?


Odpowiedź
 
Zgodnie z art. 32a ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - dalej u.ś.o.z., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 roku, kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego wydaje świadczeniobiorcy odpowiednio lekarz podstawowej opieki zdrowotnej albo lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych lub świadczeń szpitalnych. Co istotne jednak, karta diagnostyki i leczenia onkologicznego wydana przez lekarza udzielającego ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych lub świadczeń szpitalnych uprawnia pacjenta do leczenia onkologicznego, zaś do diagnostyki onkologicznej, zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu, zdaje się uprawniać wyłącznie karta diagnostyki i leczenia onkologicznego wydana przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. 
 

Uzasadnienie
 
Zgodnie z dodanymi przepisami ustawy z 22 lipca 2014 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, obowiązującym od dnia stycznia 2015 roku art. 32a u.ś.o.z., świadczeniobiorca, u którego lekarz podstawowej opieki zdrowotnej stwierdził podejrzenie nowotworu złośliwego, ma prawo do diagnostyki onkologicznej na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, bez odrębnego skierowania.

Ponadto świadczeniobiorca, u którego w wyniku diagnostyki onkologicznej stwierdzono nowotwór złośliwy lub u którego lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych lub świadczeń szpitalnych stwierdził nowotwór złośliwy, ma prawo do leczenia onkologicznego na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, również bez odrębnego skierowania.

Co istotne, jak stanowi art. 32a ust. 4 u.ś.o.z., kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego wydaje świadczeniobiorcy odpowiednio lekarz podstawowej opieki zdrowotnej albo lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych lub świadczeń szpitalnych. W tym miejscu wskazać należy, iż powyższym ustaleniom w zakresie przepisów obowiązującego prawa nie przeczy treść komentarza praktycznego "Zmiany w systemie ochrony zdrowia od 1 stycznia 2015 r.". Zauważyć bowiem należy, iż przywoływany komentarz w części I "Szybka terapia onkologiczna " (w której to części zawarte zostało wskazanie, iż "prawo do wydawania na rzecz pacjentów karty diagnostyki i leczenia onkologicznego posiadać będą wyłącznie lekarze podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu art. 55 ust. 2a u.ś.o.z. tj. lekarze posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej lub odbywający szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny rodzinnej, lekarze posiadający specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej, lekarze posiadający specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych, lekarze posiadający specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii oraz lekarze, o których mowa w art. 14 ustawy z 24 sierpnia 2007 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw; Dz. U. Nr 166, poz. 1172") odnosił się wyłącznie do roli lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w szybkiej ścieżce onkologicznej i nie omawiał udziału lekarzy udzielających ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych lub świadczeń szpitalnych. Tezę taką potwierdza choćby ostatni akapit części I komentarza rozpoczynający się od słów "Na zakończenie rozważań w przedmiocie roli lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w szybkiej terapii onkologicznej (...)".

Niezależnie jednak od powyższych wyjaśnień zwrócić należy uwagę na samą konstrukcję art. 32a u.ś.o.z., który zakłada, że świadczeniobiorca ma prawo do leczenia onkologicznego na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego w sytuacji, gdy w wyniku diagnostyki onkologicznej stwierdzono u niego nowotwór złośliwy bądź gdy lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych lub świadczeń szpitalnych stwierdził u niego nowotwór złośliwy. Ten sam świadczeniobiorca ma również prawo do diagnostyki onkologicznej na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, ale wyłącznie wtedy, gdy lekarz podstawowej opieki zdrowotnej stwierdził u niego podejrzenie nowotworu złośliwego ("świadczeniobiorca, u którego lekarz, o którym mowa w art. 55 ust. 2a u.ś.o.z., stwierdził podejrzenie nowotworu złośliwego, ma prawo do diagnostyki onkologicznej na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, bez skierowania, o którym mowa w art. 32 u.ś.o.z.").

Przywoływane brzmienie art. 32a ust. 1 i 2 u.ś.o.z. wskazując w sposób jednoznaczny na prawo lekarza udzielającego ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych, który stwierdził u pacjenta nowotwór złośliwy, do skierowania pacjenta na leczenie onkologiczne na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, budzi jednocześnie wątpliwości, czy lekarz ten (udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych) może skierować pacjenta na diagnostykę onkologiczną na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego. Zgodnie bowiem z art. 32a ust. 1 u.ś.o.z., prawo do diagnostyki onkologicznej na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, bez skierowania, o którym mowa w art. 32 u.ś.o.z., ma świadczeniobiorca, u którego lekarz, o którym mowa w art. 55 ust. 2a u.ś.o.z. (a więc wyłącznie lekarz podstawowej opieki zdrowotnej), stwierdził podejrzenie nowotworu złośliwego. Problem ten nabiera szczególnego znaczenia, jeśli tylko przyjąć, że niektóre świadczenia z zakresu ambulatoryjnej opieki zdrowotnej nie wymagają wcześniejszego skierowania, a lekarz udzielający takich świadczeń będzie niekiedy pierwszym lekarzem stwierdzającym podejrzenie nowotworu złośliwego.
 
Czytaj więcej komentarzy tego autora:

Od 1 stycznia 2015 leczenie na podstawie karty onkologicznej bez skierowania >>>

Skierowania lekarskie: wyjaśniamy wątpliwości interpretacyjne >>>

Skierowania lekarskie: podstawy prawne i zakres świadczeń >>>


Lekarz może przepisywać leki refundowane, gdy on lub placówka ma umowę z NFZ >>>


Artur Paszkowski
Prawnik, absolwent Wydziału Prawa i Administracji UAM w Poznaniu, od 12 lat wykładowca w Katedrze Prawa Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu, przygotowuje rozprawę doktorską z zakresu prawa ubezpieczeń zdrowotnych. Autor kilkudziesięciu artykułów i opracowań. Prowadził szkolenia dla organów administracji państwowej i przedsiębiorców z takich dyscyplin prawniczych jak prawo pracy, prawo cywilne oraz prawo podatkowe. Posiada kilkuletnią praktykę w obsłudze prawnej i podatkowej spółek prawa handlowego. Od trzech lat związany ze służbą zdrowia. Pasjonat kolarstwa, literatury i języków obcych. Współpracuje z wydawnictwem Wolters Kluwer, z Serwisem Prawo i Zdrowie.