Zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z 25 listopada 2015 roku w sprawie sposobu i kryteriów ustalania dopuszczalnego czasu oczekiwania na wybrane zakresy świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. poz. 1948) dopuszczalny czas oczekiwania na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej jest ustalany indywidualnie w odniesieniu do świadczeniobiorcy, na podstawie następujących kryteriów:

1) stanu zdrowia;

2) dotychczasowego przebiegu choroby;

3) rokowań co do dalszego przebiegu choroby;

4) stopnia odczuwanych dolegliwości;

5) rodzaju i stopnia niepełnosprawności lub zagrożenia jej powstania, utrwalenia lub pogłębienia.

Czytaj:  NFZ: można zgłaszać nieprawidłowości dotyczące oczekiwania na świadczenia>>>

Ponadto lekarz, ustalając dopuszczalny czas oczekiwania świadczeniobiorcy na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej, bierze pod uwagę w wyniku nieudzielenia tego świadczenia w określonym czasie istnieje zagrożenie:

1) życia;

2) niezdolnością do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 748, z późn. zm.);

3) całkowitą lub trwałą niezdolnością do pracy w rozumieniu przepisów, o których mowa w pkt 2.

Lekarz określa dopuszczalny czas oczekiwania we wniosku, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 42k ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 581 z późn. zm.).

Rozporządzenie wejdzie w życie 1 stycznia 2016 r.