Czy według obecnego stanu prawnego obowiązuje rozporządzenie dotyczące złożenia ponownego skierowania do sanatorium?
 

Podstawą prawną, w oparciu o którą odbywa się leczenie uzdrowiskowe jest:

• ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.);
• rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie kierowania na leczenie uzdrowiskowe (Dz. U. Nr 139, poz. 1135; dalej jako: r.k.l.).

W jednym roku kalendarzowym pacjent może skorzystać z jednego zakresu świadczeń tj. leczenia uzdrowiskowego: ambulatoryjnego, sanatoryjnego lub rehabilitacji dla dorosłych w sanatorium uzdrowiskowym. Osoba dorosła może skorzystać z leczenia uzdrowiskowego nie częściej niż 12 miesięcy od daty ostatniego leczenia uzdrowiskowego. Wymóg ten nie dotyczy leczenia w szpitalu uzdrowiskowym i uzdrowiskowej rehabilitacji dla dorosłych w szpitalu uzdrowiskowym.

Po jakim czasie można ponowne złożyć skierowanie?

Ponowne skierowanie do sanatorium uzdrowiskowego można złożyć tuż po powrocie z pobytu w sanatorium. Paragraf 2 ust. 1 pkt 5 r.k.l. stanowi, że przysługuje ono pacjentowi raz na 12 miesięcy, nie ma natomiast przepisu, który określałby moment, w którym można złożyć ponownie skierowanie, czy też terminu, w którym lekarz może zakwalifikować pacjenta do leczenia uzdrowiskowego po tym, jak już powrócił z pobytu w sanatorium. Oznacza to, że lekarz może wystawić skierowanie, jeśli uzna za zasadne ten sposób leczenia. A zatem, skierowanie może być złożone w dowolnym momencie.
Korzystanie z leczenia uzdrowiskowego (sanatorium) uzależnione jest przede wszystkim od ilości środków, którymi dysponuje oddział NFZ, ilości miejsc w ośrodkach uzdrowiskowych oraz ilości wniosków napływających do oddziału. O ile jednak można złożyć skierowanie tuż po powrocie z sanatorium, to i tak nie zostanie ono zrealizowane wcześniej niż po upływie 12 miesięcy od ostatniego pobytu w placówce. Zważywszy, że terminy oczekiwania na realizację świadczenia w praktyce są dłuższe niż 12 miesięcy, a ważność skierowania wynosi 18 miesięcy od daty wystawienia skierowania może okazać się, że pacjent nie skorzysta z sanatorium z uwagi na utratę ważności skierowania (o utracie ważności skierowania pacjent powiadamiany jest pisemnie). Dlatego lepiej jest "odczekać" kilka miesięcy po powrocie z sanatorium i poprosić lekarza o skierowanie mając na uwadze faktyczny okres oczekiwania na wyznaczenie terminu i miejsca. Trudno jest precyzyjnie określić czas, w którym należy złożyć skierowanie, aby dopasować je np. do sugerowanego terminu. Żadne akty prawne nie dają przywilejów doboru terminów. Jedyną grupą, która ma ustawowe uprawnienia, są to kombatanci, inwalidzi wojenni i osoby represjonowane.

Zgodnie z art. 7a ustawy z dnia 19 czerwca 1997 r. o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 3, poz. 20 z późn. zm.) także pracownicy zakładów azbestowych wymienionych w ww. ustawie, zatrudnieni w tych zakładach w dniu 28 września 1997 r. lub przed tą datą, są uprawnieni do korzystania raz w roku z leczenia uzdrowiskowego oraz zwolnienia z odpłatności związanej z leczeniem uzdrowiskowym, o której mowa w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Niektóre wojewódzkie fundusze zdrowia ustalają wewnętrzne przepisy instrukcyjne dotyczące terminów składania ponownych skierowań (np. wielkopolski oddział NFZ ustalił, że pacjent może złożyć wniosek najwcześniej po upływie 6 miesięcy od zakończenia leczenia uzdrowiskowego). Nowe rozporządzenie jednak takich terminów nie zawiera.

Alicja Brzezińska