Lekarz będzie mógł trakim pacjentom wystawić recepty, jakie otrzymują osoby posiadające prawo do świadczeń. Jednak jeśli osoba, której wystawiono receptę, pomimo złożenia przez nią oświadczenia okaże się nieubezpieczona, będzie musiała ponieść koszty refundacji.
Nowe przepisy wprowadzają również możliwość wstecznego zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego. Skorzystanie z niej zagwarantuje pacjentom, że NFZ nie będzie dochodził od nich należności za udzielone świadczenia, jeżeli jedyną przyczyną braku prawa do świadczeń w chwili ich uzyskania był brak zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego.
Nowe przepisy wyeliminują sytuacje, gdy pacjenci, którzy mieli prawo do świadczeń, nie korzystali ze świadczeń POZ z obawy przed poniesieniem kosztów. Na tych zmianach skorzystają przede wszystkim osoby, które potencjalnie miały w chwili uzyskiwania świadczenia status członka rodziny lub mogły być objęte ubezpieczeniem z tytułu pobierania nauki (uczniowie i studenci).
Dotychczas problemy takie dotyczyły między innymi dzieci niezgłoszonych do ubezpieczenia zdrowotnego jako członków rodziny, które po przekroczeniu 18. roku życia traciły prawo do świadczeń, jeżeli rodzice nie dokonali zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego.
Problemy mieli także studenci, którzy podejmując pracę uzyskiwali tytuł do ubezpieczenia, a nie wiedzieli, że po rozwiązaniu umowy konieczne jest ponowne zgłoszenie ich do ubezpieczenia jako członków rodziny. Z powodu niedopełnienia tego obowiązku byli traktowani jako osoby, które nie mają prawa do świadczeń – mimo że spełniali przesłanki do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym.
Gdy osoba taka potrzebowała pomocy lekarskiej, dowiadywała się, że system eWUŚ nie potwierdza jej prawa do świadczeń. Aby otrzymać nieodpłatnie pomoc, musiała podpisać oświadczenie, że jest ubezpieczona. Jednak jeśli NFZ ustalił, że taka osoba nie była zgłoszona do ubezpieczenia, musiała potem zapłacić za leczenie.
Nowelizacja ustawy powoduje, że w takich przypadkach osoba nieubezpieczona może zgłosić się do ubezpieczenia wstecz, jeśli wcześniej spełniała przesłanki do objęcia ubezpieczeniem jako członek rodziny. Dzięki temu tacy pacjenci będą mogli otrzymać pomoc lekarską, której kosztami nie będą już obarczani.
Przepisy, które zapewnią obu grupom pacjentów dostęp do podstawowej opieki zdrowotnej, zawiera ustawa z dnia 4 listopada 2016 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2173).
W zakresie zasad dochodzenia roszczeń świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej ustawa wchodzi w życie 14 dni od dnia ogłoszenia, czyli 12 stycznia 2017 roku.
Czytaj także: Dostęp do POZ dla wszystkich pacjentów - poznaj szczegóły ostatniej nowelizacji przepisów >>>
Wprowadzone zmiany nie zmieniają sposobu rozliczania świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej. Narodowy Fundusz Zdrowia sfinansuje te wizyty na dotychczasowych zasadach.
Wprowadzane zmiany nie znoszą także obowiązku potwierdzenia prawa do świadczeń i nie przewidują żadnych zmian dotyczących sposobów jego potwierdzania. Od 1 stycznia 2013 roku pacjenci potwierdzają prawo do świadczeń przez elektroniczne potwierdzenie za pośrednictwem systemu eWUŚ lub przez złożenie oświadczenia o przysługującym prawie do świadczeń opieki zdrowotnej albo poprzez przedstawienie dokumentu papierowego potwierdzającego prawo do świadczeń.
Osoby, które zadeklarują, że nie posiadają prawa do świadczeń opieki zdrowotnej, nie mają podstaw do uzyskania świadczenia finansowanego ze środków publicznych, gdyż wprowadzane obecnie rozwiązania nie zmieniają tytułów, jakie uprawniają do uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wprowadzane regulacje dotyczą jedynie niedochodzenia przez Fundusz kosztów udzielonego świadczenia z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej od osoby, której prawo do świadczeń nie zostało potwierdzone.
W efekcie przyjętych rozwiązań może się natomiast zdarzyć, że pomoc lekarza podstawowej opieki zdrowotnej uzyska także osoba, która świadomie potwierdzi nieprawdę, składając oświadczenie o przysługującym prawie do świadczeń opieki zdrowotnej.
NFZ przypomina, że dla systemu opieki zdrowotnej mniejszym kosztem są wydatki poniesione w związku z świadczeniami z zakresu POZ udzielonymi osobie nieuprawnionej niż koszty dochodzenia tych roszczeń oraz ewentualne późniejsze koszty leczenia specjalistycznego, którym można zapobiec na etapie udzielania świadczeń przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.
Kosztów świadczeń innych niż POZ, czyli między innymi kosztów leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych dostępnych w aptece na receptę wystawioną przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, a także kosztów świadczeń ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (w tym wizyt u lekarzy specjalistów i specjalistycznych badań) oraz świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych w pozostałych zakresach Fundusz będzie dochodził na dotychczasowych zasadach.
Wyjątkiem będzie sytuacja, gdy jedyną przyczyną braku prawa do świadczeń w chwili ich udzielania świadczenia był brak zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego, a pacjent dokona wstecznego zgłoszenia. Wsteczne ubezpieczenie gwarantuje, że Fundusz nie będzie dochodził należności za udzielone świadczenia opieki zdrowotnej – niezależnie od ich rodzaju.
NFZ zapewnia, że lekarze POZ nie poniosą żadnych konsekwencji finansowych związanych z wypisywaniem recept pacjentom, którzy złożyli nieprawdziwe oświadczenia.
Dalsze zmiany dotyczące zasad dostępu do świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej będą wynikały z dwóch przygotowanych projektów: projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej (projekt został skierowany do uzgodnień zewnętrznych oraz konsultacji publicznych 30 grudnia 2016 roku), projektu wprowadzającego zasadę powszechnego zabezpieczenia prawa do świadczeń dla wszystkich potrzebujących rezydentów (polskich obywateli stale zamieszkałych w Polsce i innych mających legalne prawo pobytu w Polsce). Zgodnie z przyjętym harmonogramem zmiany te mają wejść w życie w styczniu 2018 roku.
Źródło: www.nfz.gov.pl