Z powyższego wynika, że w szpitalach oraz innych podmiotach leczniczych udzielających świadczeń całodobowo, świadczenia towarzyszące (w tym wyżywienie i zakwaterowanie) są bezpłatne dla pacjenta. Jednak biorąc pod uwagę art. 18 ww. ustawy, który odnosi się do opłat za wyżywienie i zakwaterowanie w zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych (przepis ten nie rozróżnia zakładów opiekuńczo-leczniczych oraz zakładów pielęgnacyjno-opiekuńczych w zależności od zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych), możliwe jest przyjęcie stanowiska, zgodnie z którym również zakłady opiekuńczo-lecznicze oraz pielęgnacyjno-opiekuńcze udzielające świadczeń psychiatrycznych mogą pobierać opłatę za wyżywienie i zakwaterowanie. Ponoszenie tych opłat przez pacjentów uzasadnia również definicja świadczenia gwarantowanego, którym zgodnie z art. 5 pkt 35 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest także świadczenie opieki zdrowotnej współfinansowane ze środków publicznych czyli w części finansowane przez pacjenta.

Ustalenie opłaty za wyżywienie i zakwaterowanie, w konkretnym przypadku, należy do kierownika zakładu opiekuńczo-leczniczego albo zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego udzielającego świadczeń w ramach psychiatrycznej opieki zdrowotnej. Informacja o pobieraniu tych opłat powinna być odzwierciedlona w regulaminie organizacyjnym podmiotu – zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, z późn. zm.).

Źródło: www.mz.gov.pl