Ponieważ treść pytania nie jest pełna, należy rozważyć sytuację, gdy osoba przyjęta do placówki leczniczej jest skazanym czy nie.

Pojęcie skazanego zostało określone w słowniczku zamieszczonym w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie czynności administracyjnych związanych z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kar i środków przymusu skutkujących pozbawieniem wolności oraz dokumentowania tych czynności - dalej r.w.t.a.

Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 29 r.w.t.a. skazanym jest osoba odbywająca karę pobawienia wolności, zastępczą karę pozbawienia wolności lub karę aresztu wojskowego, na podstawie prawomocnego wyroku, którym wymierzono karę za przestępstwo.

W takim przypadku koszt świadczeń medycznych pokryje zakład karny.

W przypadku udzielenia świadczenia zdrowotnego, osobie która nie została wpisana do ewidencji jednostki penitencjarnej jako odbywająca karę, nie odbywa kary pozbawienia wolności, zatem nie obejmują go świadczenia zdrowotne określone w art. 102 pkt 1 i art. 115 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy. W związku z powyższym, zakład karny jest obowiązany do pokrycia kosztów tylko w tej części, w której osoba ta miała status skazanego. Taką interpretację przepisu wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 26 listopada 2008 r. sygn. akt III CZP 103/08 "Osoba, której udzielono przerwy w wykonaniu kary na podstawie art. 153 § 1 k.k.w., nie jest skazanym uprawnionym do bezpłatnej opieki medycznej określonej w art. 115 § 1 k.k.w".

Jeżeli skazanemu w związku z przyjęciem do placówki medycznej udzielono przerwy w wykonaniu kary, co jest częstą praktyką penitencjarną, wtedy nie można zakładu karnego obciążyć kosztami świadczenia medycznego.

Zastosowanie w takiej sytuacji może mieć art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej który stanowi, że do zadań obowiązkowych gminy należy udzielenie zasiłków celowych na pokrycie wydatków na świadczenia zdrowotne udzielane osobom niemającym dochodu i możliwości uzyskania świadczeń na podstawie przepisów o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ. Dotyczy to osób, które nie mają uprawnień do korzystania z bezpłatnych świadczeń zdrowotnych. W jednym z orzeczeń Naczelny Sąd Apelacyjny wskazuje "zasiłek celowy może być przyznany na pokrycie kosztów leczenia w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej, jeżeli leczenie takie stanowi niezbędną potrzebę życiową ubiegającej się o pomoc osoby" - (wyrok Naczelnego Sądu Apelacyjnego z dnia 28 maja 1999 r., sygn. akt I SA 141/99).

Osoba, która korzysta z przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności, może się starać o wydanie decyzji przez wójta (burmistrza, prezydenta właściwego dla miejsca zamieszkania osoby korzystającej z przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności) o potwierdzeniu prawa do świadczeń opieki zdrowotnej - art. 54 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych - dalej u.ś.o.z. Zgodnie z art. 54 ust. 4 u.ś.o.z., w sytuacji nagłej z wnioskiem (złożonym niezwłocznie po udzieleniu świadczenia) o wydanie tej decyzji może wystąpić świadczeniodawca udzielający świadczenia opieki zdrowotnej.

W przypadku gdy świadczenia zdrowotnego udzielonego w ramach współdziałania podmiotów leczniczych o których mowa w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości i Ministra Zdrowia z dnia 9 maja 2012 r. w sprawie szczegółowych warunków, zakresu i trybu współdziałania podmiotów leczniczych z podmiotami leczniczymi dla osób pozbawionych wolności w zakładach karnych i aresztach śledczych w zapewnieniu świadczeń zdrowotnych osobom pozbawionym wolności. Jeżeli świadczenia udzielono w warunkach przewidzianych w tych przepisach, wtedy koszt świadczeń będzie obciążał jednostkę penitencjarną.

Więcej informacji na ten temat zawiera produkt LEX Ochrona Zdrowia>>>