Zagadnienie powyższe należy rozpatrywać w świetle regulacji prawnych ustawy z 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta - dalej u.p.p.

Zgodnie z art. 3 u.p.p. opiekunem faktycznym określa się osobę sprawującą, bez obowiązku ustawowego, stałą opiekę nad pacjentem, który ze względu na wiek, stan zdrowia albo stan psychiczny opieki takiej wymaga.

Jednocześnie, art. 17 ust. 2 u.p.p. stanowi, iż przedstawiciel ustawowy pacjenta małoletniego, całkowicie ubezwłasnowolnionego lub niezdolnego do świadomego wyrażenia zgody, ma prawo do wyrażenia zgody na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych, a w przypadku braku przedstawiciela ustawowego prawo to, w odniesieniu do badania, może wykonać opiekun faktyczny.

Oznacza to, że w przypadku uznania przez personel placówki medycznej, iż istnieje konieczność przeprowadzenia określonych badań diagnostycznych, ich wykonanie, a tym samym zlecenie możliwe jest dopiero po uzyskaniu zgody, między innymi, opiekuna faktycznego (niezależnie od zgody pacjenta małoletniego, który ukończył 16 lat).

Na tym etapie, placówka medyczna ma prawo zażądać od opiekuna faktycznego dokumentu tożsamości chociażby w celu odnotowania faktu wyrażenia zgody w dokumentacji medycznej. W przypadku odbierania wyników badań diagnostycznych, sytuacja wygląda zdecydowanie inaczej, albowiem odbiór wyników jest formą udostępniania dokumentacji medycznej, co oznacza konieczność zastosowania art. 26 ust. 1 u.p.p., zgodnie z którym podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, bądź osobie upoważnionej przez pacjenta. Opiekun faktyczny nie został wymieniony przez ustawodawcę co oznacza, że nie dysponuje on uprawnieniem do odbioru wyników badań małoletniego pacjenta.